Οπου πέρασε ως υπουργός ειδικών αποστολών (Εργασίας, Υγείας) τα έκανε γυαλιά καρφιά. Τώρα ετοιμάζεται να παρέμβει με «μεταρρυθμιστικό» οίστρο και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Ο λόγος, φυσικά, για τον Λοβέρδο, που ανακοίνωσε ότι στρατηγικός του στόχος είναι «η βαθμίδα της εκπαίδευσης, όπου διαμορφώνονται οι νέοι Ελληνες, οι νέοι πολίτες». Εκεί θα γίνει η «δομική αλλαγή».
Ο υπουργός Παιδείας κρατάει, προς το παρόν, κλειστά τα χαρτιά του, αναφέροντας ότι η εισήγηση του υπουργείου θα γίνει καταρχήν στο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, που θα συγκληθεί μέσα στον Οκτώβρη. Αμέσως μετά θα συγκληθεί το Συμβούλιο των πρώην υπουργών Παιδείας, το όργανο που θέσπισε για επικοινωνιακούς λόγους εντυπωσιασμού ο Λοβέρδος, στο οποίο συμμετέχουν όλοι εκείνοι που έβαλαν το χεράκι τους για να υπονομεύσουν και να ξεπατώσουν το δημόσιο σχολείο και Πανεπιστήμιο (αναφέρουμε ενδεικτικά μερικούς: Α. Κακλαμάνης, Γ. Παπανδρέου, Κοντογιαννόπουλος, Σουφλιάς, Σημίτης, Αρσένης, Μ. Γιαννάκου, Στυλιανίδης, Σπηλιωτόπουλος, Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλος, κ.α.). Σύμφωνα με το Λοβέρδο «οι έμπειροι αυτοί πολιτικοί» θα καταθέσουν τις σκέψεις τους για να υπάρξει «δημιουργική μετεξέλιξη των πολιτικών». Ο σχετικός «διάλογος» θα καταλήξει σε συμπεράσματα και προτάσεις έως το τέλος του έτους και τον Ιανουάριο θα κατατεθεί στη Βουλή το σχετικό σχέδιο νόμου.
Μιλώντας στη Βουλή και σε συνεντεύξεις στον Τύπο, ο υπουργός Παιδείας έδωσε μόνο ένα ασαφές περίγραμμα των προθέσεών του: «Λιγότερες μεταδιδόμενες πληροφορίες, περισσότερη γνώση και δημιουργική απασχόληση είναι οι στόχοι μας. Θέλουμε τα παιδιά να πάψουν να μισούν το σχολείο, θέλουμε να το αγαπήσουν ως χώρο δικό τους. Λιγότερη ύλη, περισσότερη παιδεία είναι το σύνθημά μας».
«Πολύ λάδι στο τηγάνι κι από τηγανίτα τίποτε», λέει μια λαϊκή παροιμία. Πατώντας πάνω σε υπαρκτά προβλήματα της εκπαίδευσης, που ομολογούνται απ’ όλους, ο Λοβέρδος παίζει για μια ακόμη φορά ένα επικοινωνιακό παιχνίδι. Πλην, όμως, η πραγματικότητα τον διαψεύδει οικτρά. Γιατί, πρώτον, αυτά που εξαγγέλλει ως ριζοσπαστικές αλλαγές προβλέπονται και στο «νέο σχολείο» της Διαμαντοπούλου (την πολιτική αυτής θέλει στην ουσία να «μετεξελίξει δημιουργικά»). Το σχολείο αυτό δεν έχει να κάνει με την ολοκληρωμένη και ολόπλευρη μόρφωση και την πολυεπίπεδη ανάπτυξη της προσωπικότητας του νέου ανθρώπου, μέσα σ’ ένα περιβάλλον χαράς, ασφάλειας και δημιουργικότητας. Η προσπάθεια για «λιγότερες μεταδιδόμενες πληροφορίες», «λιγότερη ύλη» και «περισσότερη γνώση» είναι το καμουφλάζ για την επιβολή της πρώιμης εξειδίκευσης, της μετάδοσης απλά και μόνο των απαραίτητων δεξιοτήτων που απαιτεί η αγορά εργασίας (λίγα ελληνικούλια, λίγα αγγλικούλια, στοιχεία από θετικές επιστήμες και χρήση των Η/Υ).
Γιατί, δεύτερον, το σχολικό περιβάλλον χαράς και δημιουργικότητας προϋποθέτει και χαρούμενους εκπαιδευτικούς, πράγμα απίθανο και αφύσικο, αφού η πολιτική της άγριας λιτότητας τους έχει εξουθενώσει οικονομικά, ψυχικά και σωματικά. Προσθέστε και το αίσθημα της γενικευμένης ανασφάλειας και φόβου που διασπείρει η αξιολόγηση, υπέρμαχος της οποίας είναι ο Λοβέρδος, και η αναβίωση του φασιστικού Πειθαρχικού Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα και του Πειθαρχικού Δικαίου, τις υποχρεωτικές μετατάξεις, μετακινήσεις, τις εργασιακές σχέσεις μεσαιωνικής γαλέρας (αναπληρωτές χωρίς μέλλον μόνιμου διορισμού, ωρομίσθιοι, εκπαιδευτικοί ΕΣΠΑ), και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Γιατί, τρίτον, αν πραγματικά ενδιαφέρονταν η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας για την Παιδεία, θα φρόντιζαν πάνω απ’ όλα να εξασφαλίσουν μόνιμους δασκάλους για τα σχολεία, σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες, ολιγομελή τμήματα μαθητών, πλούσια και επαρκή υλικοτεχνική υποδομή και δεν θα οργίαζαν τα χιλιάδες κενά, οι συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων και τμημάτων, το στοίβαγμα των μαθητών στις τάξεις, οι υποχρεωτικές μετακινήσεις των εκπαιδευτικών όχι μόνο από σχολείο σε σχολείο, αλλά και απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδας, οι ανύπαρκτες λειτουργικές δαπάνες, κ.λπ.
Γιατί τέταρτον, ένα Νηπιαγωγείο και ένα Δημοτικό που δε θα μισούν τα παιδιά, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός Παιδείας, δεν μπορεί να το ακολουθεί ένα Γυμνάσιο και ένα Λύκειο του σκληρού ανταγωνισμού και της αποθέωσης του εξεταστικού μαραθώνιου και των ταξικών φραγμών και ένα σύστημα εισαγωγής για την τριτοβάθμια εκπαίδευση μαθητοκτόνο και εξοντωτικό. Ο ίδιος, άλλωστε, ο υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι δεν πρόκειται να πειράξει ούτε ένα «και» (με εξαίρεση την προσθήκη της Πληροφορικής στο Λύκειο) από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το σύστημα εισαγωγής. Τούτο και μόνο φανερώνει ότι το ενδιαφέρον του για την Παιδεία είναι υποκριτικό, αφού αφήνει άθιχτο τον πυλώνα της εκπαίδευσης που έχει άμεση σύνδεση με την αγορά εργασίας.
Γιατί, πέμπτον, τα χαρούμενα παιδιά, προϋποθέτουν και χαρούμενα σπίτια, όμως, η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου έχει ξεπατώσει τα ελληνικά νοικοκυριά, την εργαζόμενη κοινωνία.
Από αυτά που έχει αφήσει να διαφανούν μέσες άκρες ο Λοβέρδος, το υπουργείο Παιδείας προτίθεται να μειώσει τα γνωστικά αντικείμενα στο Δημοτικό. Τα δημοσιεύματα αναφέρουν επίσης ότι η «μελέτη» για τις τέσσερις πρώτες τάξεις θα μεταφερθεί στη λεγόμενη «πρωινή ζώνη» (7-8 το πρωί). Δηλαδή τα παιδιά θα σηκώνονται αξημέρωτα για να πάνε στο σχολειό να μελετήσουν γλώσσα και μαθηματικά υπό την επίβλεψη κάποιου, προφανώς, ωρομίσθιου ή με προγράμματα ΕΣΠΑ δασκάλου; Ο Λοβέρδος, πραγματικά θα μας τρελάνει με τις ρηξικέλευθες ιδέες του!
Είναι ν’ απορεί κανείς πώς θα γίνουν αυτά, όταν, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, είναι γνωστό ότι φέτος ακόμη και αυτά τα πολυδιαφημισμένα πάρκινγκ παιδιών, τα Ολοήμερα σχολεία, υπολειτουργούν, αφού οι δάσκαλοι μεταφέρθηκαν στην πρωινή λειτουργία του σχολείου, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά (απέμεινε μόνο ένας από το μεσημέρι και μετά για να κρατά όλα τα παιδιά), ενώ τα κενά σε ειδικότητες είναι αμέτρητα.
«Δημιουργική απασχόληση», λέει, θα εφαρμοστεί και στην «πρωινή ζώνη» (7-8 το πρωί) του Νηπιαγωγείου. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμη πιο σκοτεινά, μιας και το αναλυτικό πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου είναι βασισμένο ολόκληρο σ’ αυτή τη φιλοσοφία. Δεν ξέρουμε, βεβαίως, πώς θα καταλήξει η ιστορία, όμως από καιρό τώρα απεργάζονται σενάρια για «σχολειοποίηση» του Νηπιαγωγείου, δηλαδή για την μετατροπή του ουσιαστικά σε τάξη Α΄ Δημοτικού. Η γενίκευση της «πρωινής ζώνης» υποχρεωτικά σε όλα τα Νηπιαγωγεία και για όλα τα παιδιά (σήμερα εφαρμόζεται μόνο όταν τη ζητήσουν πέντε νήπια πρώτης ηλικίας) υποκρύπτει επίσης τον κίνδυνο νέας αύξησης του διδακτικού ωραρίου των νηπιαγωγών.
Ο Λοβέρδος ανακοίνωσε επίσης ότι βρίσκεται σε τακτικό διάλογο και με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΔΟΕ (τη συναντά, λέει, σε εβδομαδιαία βάση). Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, όμως, τηρεί αιδήμονα σιγή και μέχρι τώρα, παρά τα συνεχή δημοσιεύματα στον Τύπο και τις δηλώσεις Λοβέρδου, κρατά τους εκπαιδευτικούς στο σκοτάδι και δεν τους προετοιμάζει για τα δεινά που θα ακολουθήσουν.
Πηγή: Εφημερίδα Κόντρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου