"Συμφώνως προς τας εντολάς"

Μετά την  ξαφνική πρωινή ανακοίνωση για το  κλείσιμο των σχολείων την Τρίτη 1-2-22, λόγω χιονόπτωσης, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του υπουργείου και της κυβέρνησης, αποποιούμενος τις ευθύνες  του, ανέλαβε δράση και μετέθεσε -κατά την προσφιλή του συνήθεια- τις εγγενείς του αδυναμίες  στον εκπαιδευτικό.    

Κορυφαία πράξη δεσποτισμού, η εντολή της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Καστοριάς που εστάλη κατεπειγόντως στους Διευθυντές των σχολείων. Σύμφωνα μ’ αυτήν, το υποκατάστημα της «Εκπαιδευτικής Ανασυγκροτήσεως», κατά την προσφιλή του συνήθεια, με απειλητικό τόνο δίνει εντολή  στους διευθυντές των  σχολείων να αναλάβουν τον ρόλο του ανακριτή. «Συμφώνως προς τας εντολάς», οφείλουν πάραυτα οι εκπαιδευτικοί να αναφέρουν σε αυστηρό μάλιστα χρονοπεριθώριο, τους λόγους για τους οποίους δεν επιτέλεσαν το ιερό καθήκον της τηλεκπαίδευσης. 

Φτάνει πια η αποθέωση της τηλεκπαίδευσης. Φτάνει πια η καραμέλα με το παρελκυστικό άλλοθι του εκσυγχρονισμού, φτάνει πια με το «υπερόπλο» του λαϊκισμού. Σταματήστε επιτέλους να την προβάλλετε ως πανάκεια. Μπορεί να αποτελέσει υποκατάστατο σε δύσκολες συγκυρίες, ναι, όχι όμως να υπάρχει η απαίτηση, ξαφνικά στις οχτώ το πρωί να εφαρμοστεί η τηλεκπαίδευση, δίχως εξοπλισμό και προετοιμασία. Όσοι πιστεύουν ότι όλα λειτουργούν με το πάτημα ενός κουμπιού, σημαίνει ότι έχουν πολλά χρόνια να μπουν σε τάξη ή ότι αγνοούν τη διαδικασία. 

Αυτή είναι δυστυχώς, η αντίληψη για το σχολείο του σήμερα και του αύριο. Την ώρα που το βγάζουν στα νεοφιλελεύθερα παζάρια της κολεγιαρχίας, την ώρα που το αποδυναμώνουν στελεχιακά, την ώρα που το απαξιώνουν υλικοτεχνικά, τότε εμφανίζονται οι επιτελικοί μεταπράτες να σου επιβάλουν την αξιολόγηση με απειλές που θυμίζουν εποχές αλήστου μνήμης και την  τηλεκπαίδευση, δίχως επιμόρφωση, δίχως εξοπλισμό, δίχως σχεδιασμό, δίχως ρεαλισμό.

Το κακοσκηνοθετημένο θέατρο της έγνοιας και του πόνου για την εκπαίδευση, πλέον το έχουν αντιληφθεί όλοι. Προκαλεί θυμηδία!  Ασχοληθείτε πρώτα με τα ουσιώδη θέματα της παιδείας, βρείτε την παρρησία να στηλιτεύσετε την αδιαφορία της κεντρικής εξουσίας για την εκπαίδευση, βρείτε την παρρησία να αξιώσετε τη στελέχωση των σχολείων με διδακτικό προσωπικό, βρείτε την παρρησία να καταγγείλετε την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση που υφίσταται ο εκπαιδευτικός από τις διαχρονικά ανεύθυνες και ανήθικες  πολιτικές των κρατούντων, βρείτε την παρρησία να καταγγείλετε την επιχειρούμενη αξιολόγηση ως Δούρειο Ίππο των εργασιακών δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας και μετά βλέπουμε. 

Βρείτε το κουράγιο   κι αφήστε τα απειλητικά τελεσίγραφα. Αυτά είναι για τους επιλοχίες.

Συνάδελφοι, ζούμε εποχές όπου τα πάντα υποχωρούν. Τα κεκτημένα πια έχουν γίνει ζητούμενα. Τα εργασιακά δικαιώματα συμπιέζονται στη μέγγενη της αδίστακτης αγοράς. Η εργασιακή γαλήνη που είναι συστατικό της ελεύθερης και δημιουργικής εργασίας, βάλλεται υποδόρια από την αξιολόγηση. Στόχος είναι να πρυτανεύσει ο φόβος που θα διαμορφώσει τους υποτελείς δασκάλους, τα πειθήνια όργανα της νεοφιλελεύθερης εξουσίας και των ανάλγητων πολιτικών της. 

Καλούμε λοιπόν, τους διευθυντές/τριες -προϊστάμενες σχολείων – νηπιαγωγείων, αλλά και τον διευθυντή εκπαίδευσης, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Μπορούν και πρέπει να  συμβάλουν, ώστε να μην περάσει ο αυταρχισμός και η τρομοκρατία και να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού την εργασιακή γαλήνη στο περιβάλλον του σχολείου.

Καλούμαστε όλοι να τιμήσουμε την παρακαταθήκη των συναδέλφων που αγωνίστηκαν σε πολύ δύσκολους καιρούς για την ανωτατοποίηση των σχολών και τον επαίσχυντο επιθεωρητισμό, με τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Η λήθη είναι ο προθάλαμος της καταστροφής.

Καλούμαστε σήμερα, να μη σκύψουμε το κεφάλι σ’ αυτούς που θέλουν να πληγώσουν την ελεύθερη και δημιουργική έκφραση.

Καλούμαστε να αφήσουμε κι εμείς μια παρακαταθήκη στις γενιές που θα ‘ρθουν.

Καλούμε το Υπουργείο Παιδείας να δείξει τον προσήκοντα σεβασμό στον εκπαιδευτικό, που όταν κλήθηκε να πράξει το χρέος του σε δύσκολες στιγμές, το έκανε με αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια. Δίχως προπαιδεία στον νέο τρόπο διδασκαλίας, δίχως εξοπλισμό, με προσωπικό, οικονομικό και ηθικό κόστος, κατάφερε στις σκληρές μέρες του εγκλεισμού να κρατήσει την επαφή των μαθητών με τη μάθηση και να προστατέψει την ψυχοκοινωνική τους ισορροπία.

Οι ευχαριστίες των ιθυνόντων και οι υποσχέσεις στα μέσα προβολής όπως αναμενόταν,  ήταν πομφόλυγες.     

 Η φετινή σχολική χρονιά ξεκίνησε με τους μαθητές στοιβαγμένους στις αίθουσες, χωρίς υγειονομικό σχέδιο,  με βαβελικού τύπου προληπτικούς ελέγχους  και  απίστευτο συνωστισμό και ταλαιπωρία  γονέων και μαθητών στα  Κέντρα Υγείας.

Η ατομική ευθύνη των εκπαιδευτικών και των γονέων, έγινε το άλλοθι της αδυναμίας και της κυβερνητικής ανικανότητας .

Συνάδελφοι, έχουμε φωνάξει πολλές φορές ΟΧΙ στη φίμωση, στον επιθεωρητισμό, στην αναξιοκρατία, στην απαξίωση στην αποδόμηση στις προσχηματικές μεταρρυθμίσεις.

Έχουμε φωνάξει πολλές φορές ΟΧΙ μα πάντοτε δεν ακουστήκαμε! Αυτή τη φορά θ’ ακουστούμε!... και θ’ ακουστούμε, γιατί θα φωνάξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ  το μεγάλο ΟΧΙ που κι εμείς πρέπει κάποτε να πούμε στην εργασιακή ζωή μας!